Van Askatos naar Vonitsa 72 km

Vrijdag 8 juni. 
Volgens de kaart krijgen we vandaag een mooie tocht te fietsen. Herre's knie heb ik met rekverband ingetapet zodat hij minder last heeft hiervan. De weg vanuit het Astakos gaat straf omhoog. Een meloenenverkoper passeert ons en even later zien we de man en zijn vrouw twee meloenen op de weg oprapen die van de auto zijn gevallen. Dit voelt niet goed en terwijl ik Herre waarschuw, stoppen we even later om een foto te maken en ook dan zien we de meloenenverkoper ietsje verderop stil staan. Ik weet niet of mijn voorgevoel juist was maar hierna zien we de auto niet meer terug. Wij fietsen langs een prachtige weg met uitzicht op mooie baaitjes. We zien viskwekerijen op zee drijven. De dorades worden hier vast gekweekt. Koop je namelijk bij de plaatselijke visboer dorades, dan zijn ze altijd poli fresco, maar ik vind het vreemd dat die vissen altijd in een soort u-bocht keurig naast elkaar liggen. Jawel fresco, en uit de zee klopt ook maar het is geen puur natuur. 
De temperatuur loopt op en na 35 km eten we een omelet om de volgende 35 km te overbruggen.
Het wordt bewolkt en de lucht wordt drukkend. Er vallen wat spetters maar stoppen doen we niet. We horen onweer maar zo erg als in Stoupa zal het niet worden. De onweer zit hoog, we horen alleen gerommel. We rijden op een vlakte, 100 meter boven zeeniveau. De druppels worden groter en geven koelte aan onze oververhitte lijven. We dalen af naar Vonitsa, de regen stopt en binnen een minuut zijn we opgedroogd. Op een terras zien we alleen aan de vieze grijze spetters op onze horloges en mijn bril dat het geregend heeft. De kamer in het hotel heeft godzijdank twee bedden, de lift is kapot en wij zijn de enige toeristen. De overige kamers zijn bewoond door werklui. Nog een kleine tegenvaller, tijdens het avondeten zijn we onze gedetailleerde kaart kwijt geraakt. Geen idee waar die is gebleven. Dat wordt de laatste twee dagen naar Igoumenitsa rijden op de IPhone.