Donderdag 18 september

Donderdag 18 september
Voor het eerst in een kamer prima geslapen. Geen doorgezakte matrassen, geen plastic hoesjes waardoor je zo lekker transpireert, maar een stevig matras waarbij je niet constant het gevoel hebt dat je wordt gelanceerd wanneer de ander zich omdraait. 
We hebben besloten om naar het uiterste puntje van de baai te fietsen op ruim tien kilometer afstand van Kalamata. Mooie doorkijkjes onderweg en pittige klimmetjes in het kleinste verzet. De lekkerste ximo portokalia gedronken. 
Redelijk snel een kamer gevonden en besloten hier twee nachten te blijven. Een kamer met prachtig uitzicht over de baai.
Aan de haven lekkere visjes gegeten en naast poezen liepen hier ook een kip een een haan rond te scharrelen op zoek naar eten.
De haven ligt een stuk lager dan onze kamer. Om aan de haven te komen was geen probleem maar weer terug lukte zonder bagage ook niet in het kleinste verzet.
Een oude man was met brood aan het vissen. We zagen geen haakjes aan zijn lijn dus hadden we de grootste lol samen. Er is toch een eenvoudigere manier om vissen te voeren, dachten wij. We hebben dit zo een half uur bekeken totdat hij weg ging. Hierna kwam een jochie van een jaar of vier met alleen een lijntje en een haakje. Binnen vijf minuten had hij een visje aan zijn haakje geslagen maar wist hier geen raad mee. Roepend naar zijn moeder met lijntje en visje achter zich aan, liep hij van het haventje weg en kwam even later zonder visje terug. Hij was minder fanatiek nu alsof hij angst had nog een visje te vangen.
We merken wel dat ook hier het seizoen aan het aflopen is. Wilde wij een tweede half litertje krassi lefko bestellen, witte wijn dus, bleek het op te zijn! 
Gelukkig hadden we op de kamer nog een flesje witte wijn staan zodat we in alle rust met de zwoele geur van jasmijn nog een glaasje hebben gedronken op ons terras.
Het is hier super stil, alleen het gebrom van de koelkast is te horen. maar daar maken we snel een eind aan. Een kwestie van de stekker uittrekken