In Etosha

8 maart
Op weg naar de laatste camping in Etosha, hemelsbreed een afstand van 75 km. En het lukt ons om hierover 5 uur te doen, wel met een korte koffie pauze. Binnen 5 minuten stak een giraf de weg over. Het bleek de dag van de giraffen te zijn. Op vier verschillende plekken hebben we ze kunnen bewonderen. Grote groepen deze keer van wel 10 stuks. Prachtige vogels en verschillende landschappen wisselden elkaar af. Op de camping een mooi plekje uitgezocht en daarna nog een rondje Fishers Pan gedaan. Nog steeds geen olifant of neushoorn gespot. Omdat de lucht dreigend is, besluiten we in het restaurant te gaan eten. Dat werkt met buffetten. Of het de wild steak was weten we niet maar de volgende ochtend krijgen we te maken met een buikvirus/bacterie. De details zal ik jullie besparen.

9 maart
Sinds de Sossusvlei hebben we het over Henk. Henk uit de Bollenstreek. Terwijl wij voor de poort wachtten tot Sossusvlei  open ging, kwam Henk naar ons toegelopen, stak zijn hand uit en stelde zich dus voor als Henk uit de Bollenstreek. Een onaantrekkelijke man, dito vrouw en twee knappe dochters. Het is zo'n man die je op de verjaardag van je ouders het liefst links laat liggen. De grapjes die geen grapjes zijn en eenmaal in gesprek kom je niet meer van hem af. 
En hij bleek ook nog eens niet te werken in de bollen maar aan de Wouwsedijk in Ter Aar, het dorp waar Marco vandaan komt.
Bij ons is het een running gag geworden.
Vandaag zijn we vroeg op pad, rond 7.15 zonder te ontbijten rijden we het terrein af. We zien prachtige vogels, giraffen volop en vlak langs de weg maar de olifanten blijven uit. Rond een uur of 11.00 zijn we terug op de camping en doen Marthe en Tineke een handwas. Dat is hard nodig. Sommige kleding is vochtig geworden in de tas en ruikt niet meer zo lekker. In de loop van de middag gaat de zon volop schijnen en kan alles goed drogen. Ook de dekbedden kunnen na alle klammigheid wel een fris windje gebruiken. Morgen trekken we het park uit op zoek naar nieuwe avonturen.