Vertrek uit Etosha

10 maart
We verlaten Etosha via het stinkwater. Hier zijn de dag ervoor olifanten gesignaleerd en voor ons de laatste mogelijkheid om de reuzen te zien. En jawel hoor, eindelijk worden we beloond voor het vele rondjes rijden in het park. Wat zijn die beesten indrukwekkend. Bij de gate werden we gecontroleerd of we geen wild in onze auto hebben. Een politieman sprong op de achterklep en constateerde dat we niks wilds in onze auto hadden. Dat hij dat kon waarnemen in de chaos in de achterbak is een wonder. We trekken verder westwaarts ten noorden van Etosha park. Al snel zien we dat het hier enorm geregend heeft. Hele velden staan onder water. Bomen komen met hun kruin boven het water uit. De stammen zijn niet zichtbaar. In dorpjes verkopen de locals hun waren rond de plassen. Van geroosterde rupsen tot gemarineerd vlees. Omdat we het niet zien zitten om in een modderpoel te kamperen en omdat we al lang in de auto hebben gezeten, besluiten we een hotel te nemen in Outapi. Dit kost 40 euro per kamer. Twee bier, een cola en een grote fanta kostte nog geen 5 euro. We besluiten ook te gaan dineren. Bij het lezen van het menu gedateerd 2015, hadden we misschien kunnen verwachten dat niet alles soepeltjes zou gaan verlopen. Terwijl Marthe en Marco nog even op de kamer waren, probeerden Herre en ik beiden een klein flesje wijn te bestellen. Zoals gebruikelijk Herre rood en ik wit.
Een verlegen meisje die nauwelijks Engels sprak ging richting bar om onze bestelling door te geven. Even later kwam zij terug, geen kleine flesjes witte wijn, wel rood. Dan maar een hele fles witte wijn. Na drie keer herhalen welke wijn ik wilde, schreef zij het op en liep weer richting bar. Ondertussen na een kwartier, kwamen Marthe en Marco binnen en verwonderden zich dat we nog niet aan de wijn zaten. Eindelijk kwam het meisje met een warme fles witte wijn en een klein flesje koude mousserende zoete wijn aan. Toen maar besloten om samen witte wijn te drinken. Dezelfde problemen ondervond Marco bij het bestellen van een biertje. Geen Amstel in de bar maar Tafel light, ook lekker. De diet cola werd een regular voor Marthe.
En toen het eten bestellen. Tijdens het bestellen bleek niet alles voor handen. Uiteindelijk is het ons gelukt om de bestelling te doen. Vlees van de grill en voor Marthe een pizza. We hebben enorm gelachen toen het meisje terug kwam om te vragen of Marthe het hier op wilde eten of dat ze het mee wilde nemen.