Van Gythio naar Stoupa

Donderdag 31 mei.
Na een heerlijk ontbijtje bij Hetty en Jan op de camping vertrokken we om 9.10 richting Stoupa. Heerlijk om een nieuwe route te fietsen vol nieuwe indrukken. Mijn dag kon niet meer stuk toen ik een kolibrie (vogel) zag. Ik was ietwat voorbarig zoals je later zult merken. We waren van plan om via de grot Dirou te gaan maar uiteindelijk besloten we om dit niet te doen omdat het gebied waar we doorheen fietsen toch meer reliëf heeft dan gedacht en de batterij hierdoor sneller leegloopt. Na een kopje koffie in Areopoli rijden wij fluitend verder. Na het redden van een schildpad, die midden op de weg liep, en een klim van 250 meter moeten wij in het dorpje aanleggen om het inwendige van mens en fiets aan te vullen. Na anderhalf uur konden we met 55% 'prik' verder fietsen over een hoogvlakte waar toch nog wat vals plat inzat dus ook dit keer besloten we voor een kleine stop ook omdat het een paar druppels regende. De cafenion eigenaar was druk bezig om een verlengsnoer om een electriciteitspaal te manoeuvreren. Omdat dit niet lukte, hielp Herre hem even. Helaas was er grover geschut voor nodig in de vorm van waarschijnlijk een Albanees die via een trap naar boven klom en de klus klaarde. Na een uur verlieten wij het dorpje en terwijl wij de bocht om fietsen zien wij een wel erge donkere lucht aankomen. Binnen no-time zien we flitsen van onweer. Met een extra versnelling dalen we af en beneden voelen we de eerste druppels. Omdat het nog hooguit drie kilometer is naar Stoupa besluiten we door te fietsen en niet te stoppen om regenkleding aan te trekken. Binnen een minuut zijn we doorweekt en de bliksemflitsen en donderslagen komen nu toch wel erg dichtbij. De weg is ondertussen veranderd in een kolkende rivier van weliswaar maar 10 centimeter diep maar je kunt je niet voorstellen hoe dit bruine warme water aan je benen voelt. Nadat op 100 meter afstand de bliksem inslaat en nu echt gevaarlijk wordt rijden we van de weg af en fietsen een olijfoliefabriek binnen die gelukkig open staat. Hier hebben wij een leuk gesprek met Yannis en Georgios die bezig waren de fabriek schoon te maken voor het nieuwe seizoen. Na een half uur, het regent normale proporties, besluiten wij de laatste kilometer af te leggen. Mijn fiets heeft kuren, zodra ik wil fietsen, springt mijn computer op de daalstand waardoor de batterij wordt opgeladen. Fietsend op vlak terrein is dit geen pretje kan ik wel zeggen. De laatste kilometer naar het huis van Sonia en Mark moesten we dus vier keer stoppen om de computer uit en opnieuw aan te zetten. Gelukkig vonden wij de villa en de sleutel van het huis snel en konden wij ons ontdoen van de natte kleding en een heerlijke douche nemen. Het bleef nog een lange tijd onrustig in de bergen achter ons.