Van Marathopoli naar Kalogria

Zondag 3 juni
Dit wordt een dag om niet te vergeten.
Waar zijn de geiten op de Peloponnesos? Op Kreta barst het ervan en hier staat af en toe een verdwaalde geit aan een touw of zoals vandaag twee geiten op een wei die zich tegoed doen aan een berg doorgedraaide tomaten. Dat kan dus ook hier. Van een local hoorde we dat mensen liever de tomaten uit een supermarkt eten. We zijn dus weer vroeg vertrokken en rijden door een tuinbouwgebied. Verwaaide uit elkaar gevallen kassen worden afgewisseld met velden vol watermeloenen. 
Na een half uur fietsen komen we op de E55 te rijden. Een tweebaans autoweg die door Grieken als een driebaansweg wordt gebruikt. Het voordeel is dat we flink opschieten met ruim 30 km per uur. Nadelen zijn er ook. Auto's razen langs je, niet ontspannen kunnen fietsen en een monotoon landschap. We krijgen een belletje van Hetty en Jan die vlak achter ons blijken te rijden. We drinken wat in een cafenion met elkaar. Herre raakt in gesprek met een Engelsman en krijgt te horen dat het levensgevaarlijk is om te fietsen op de E55. Veel dronken vrachtrijders die met tanks vol olijfolie dezelfde weg gebruiken. Daar zitten we dan, Hetty en Jan onderweg naar Olympia, hangend boven de kaart om alternatieve wegen te vinden. Dat wordt lastig, reliëfrijke weggetjes zijn er wel maar dorpjes, lees tavernes, om de batterijen op te laden zijn er niet veel. Herre oppert of we niet een stukje met de bus kunnen. Goed plan maar gaat er wel een bus? De cafenionbaas biedt de oplossing. In het dorpje, Zacharo, verderop, op 8 km afstand, vertrekt om 13.00 uur een bus naar Pirgos waar we over kunnen stappen op de bus richting Patras. Het is dan 12.30 en de fietsen staan op te laden. Als een speer beginnen wij de boel in te pakken en in een sneltreinvaart jakkeren we over de E55 om één minuut voor één de bewuste bus met ronkende motor klaar te zien staan voor vertrek. We kunnen nog mee, super. Het blijkt ook dat we de enige passagiers zijn. Bagage los gekoppeld en de fietsen in het ruim. Het voelt een beetje als smokkelen maar we zitten als een prins te paard te genieten! In Pirgos blijkt de bus een uur later om 15.00 richting Patras te gaan. We willen in Lapas uitstappen om het laatste stukje naar Kalogria te fietsen. De vrouw aan het loket roept de hulp in van een chauffeur om te vragen of de fietsen mee kunnen. Herre begint een gesprek met die man en de buschauffeur beslist al snel dat het geen probleem is. Toch handig dat Herre de Griekse taal beheerst. We moeten dus een uur wachten en onder het genot van een biertje genieten we van de bedrijvigheid van het busstation. De afstand naar Patras is ongeveer 80 kilometer maar omdat alle dorpjes aangedaan worden, duurde het anderhalf uur om de afstand naar onze halte op 60 km afstand af te leggen. We stappen uit. Onze bagage is nauwelijks zichtbaar door alle tassen en koffers van medepassagiers. We slagen erin om alle fietstassen en reserve buitenband uit te laden en op de fiets te bevestigen. De hitte is enorm. Snel op de fiets nog 11 km naar Kalogria. Daar aangekomen, een gil. Jan van Hetty, net geïnstalleerd op de camping, ziet ons fietsen. Hun verbazing is groot, hoe kan dat nou? Heerlijk met hen geborreld en gegeten.
Al met al hebben we nog ruim 65 km gefietst. We blijven in ieder geval 2 nachtjes in Kalogria.