Vrijdag 29 en zaterdag 30 augustus

Vrijdag 29 augustus
Om 8.35 zaten we op de fiets. We zijn bang voor de hitte en willen zoals Herre zou zeggen een klapper maken. We beginnen met een stukje van 8 km wat we gister al gedaan hebben toen we oud Aleria gingen bekijken. We weten dus precies waar de zware stukken zitten. Buffelen dus. We kunnen na 20 km van de hoofdweg af en een stukje touristique fietsen. Heerlijk rustig op het geluid van bijeneters na dan. Geweldig wat een gekrakeel van die vogels. We genieten direct met volle teugen. Uiteindelijk komen we weer op de drukke weg terecht. Opvallend is dat hier geen deel voor fietsers uitgespaard is. Wanneer een vrachtwagen ons passeert die weinig ruimte tussen ons laat, voelen we de zuigkracht. Wel eng. Om 13.00 uur hebben we een pizza gegeten onderweg. We voelen de hitte in de schaduw. We hebben een duik in de zee genomen en voelden ons enigszins verkoeld waardoor we weer een stukje durfden te fietsen. We besloten een zijweg te nemen en ergens aan de kust een camping te zoeken. Uiteindelijk zijn we hierin geslaagd. Na een douche en een biertje voelden we ons weer beter. De pizza van 's middags zat nog dwars waardoor we geen trek hadden in avondeten. Met een stukje worst en kaas hebben we onze maag nog enigszins weten te vullen. 
Morgen naar Sardinië, spannend. Wij zijn hier nog nooit geweest. En hoe redden wij ons in het Italiaans!

Zaterdag 30 augustus
De camping waarop we stonden was afgeladen. Veel mensen zochten een plekje zo dicht mogelijk bij het strand waardoor het wel een festival leek. Wij zochten de rustige kant op. Een heerlijk plekje met gras gevonden.
Vandaag naar Bonifacio, een tocht van 45 km, wetende dat de boot om 18.00 zou vertrekken. Tijd zat dus. Maar wat was het zwaar vandaag. Warm en net iets te steile klims. Dat belooft wat voor Sardinië.
Wat ik nog niet eerder genoemd heb, is de rotzooi die langs de wegen ligt. Als fietser heb je daar goed zicht op. Complete vuilniszakken, alsof ze uit het raam van de auto zijn gegooid, fastfood verpakkingen. Babyspenen en vandaag zagen we een slipper liggen en een km verder de andere. Alsof degene dacht, aan die andere heb ik ook niets meer.
In Porto Vechio nog even gekeken in de haven of daar nog een boot richting Sardinië zou vertrekken. Helaas, het laatste stukje moesten we ook fietsen.
Dan maar een dorstlesser in de vorm van een orangina voor mij en een coca voor Herre. Ik heb orangina al vaker besteld en iedere keer hoop ik dat het geserveerd wordt in zo'n schattig kenmerkend rond flesje. Helaas. Wel werd het geserveerd in een mooi glas wat aan het flesje deed denken.
Een lange rechte weg richting Bonifacio, goed zicht op het verkeer, en we schieten redelijk op als we niet hoeven te klimmen. Uiteindelijk om 14.00 uur aangekomen in de haven van Bonifacio. Eerst een biertje, terwijl ik nog heerlijk op het terras zit, begint het bij Herre te kriebelen en gaat hij op onderzoek uit waar de Ferry ligt. Na een minuut of 20 komt hij aangesneld. Er gaat een boot over een half uur. Dat valt mee. Anderhalf uur vroeger dan gepland. De tocht was 24 euro maar door tax kwam daar nog eens 20 euro bij. Vreemd! Prachtige vergezichten toen we de haven uitvoeren. Op Sardinië was er een aangenaam zeewindje. Op zoek naar een camping. Spreek je zoveel talen maar geen Italiaans. Je verwacht dat de gemiddelde Italiaan wel Engels spreekt. Dat valt tegen. Als we iemand aanspreken met: 'spreekt u Engels' wordt er steevast met nee geantwoord. Stoïcijns als we beiden zijn, beginnen de vraag toch in het Engels te stellen. 'Do you know where we can find a camping' of 'do you know where we can find the busstation'? In het Italiaans met veel gebaren proberen ze ons dan toch de weg te wijzen. En we begrijpen het want we vonden de camping met eigen douche, toilet en bidet. Verder was het vooral vergane glorie daar. Wel een stel Duitse studenten ontmoet die goedkoop op vakantie wilden en via Ryanair een vlucht boekten naar Alghero waarbij ze eerst in de atlas moesten opzoeken waar het lag. Hebben wij redelijk wat bagage bij ons, zij spanden toch wel de kroon met 25 kg op de rug. Met onder andere zware fotoapparatuur en een laptop.
We hebben 's avonds besloten niet verder te fietsen op Sardinië. Ook hier zijn de wegen super druk, van een slechte kwaliteit en wordt ten strengste afgeraden door receptioniste van de camping en het Duitse stel.