Zondag 31 augustus en maandag 1 september

Zondag 31 augustus Porto Pozzo 10 km
Om 9.15 bij het busstation en jawel er rijden natuurlijk minder bussen op zondag. De bus van 10.45 komt te vervallen en de eerstvolgende vertrekt om 16.10. 
Wat te doen. De hele dag in de stad blijven hangen of een andere camping zoeken. We besluiten 17 km te fietsen naar een volgende camping die aan zee ligt.
Uiteindelijk hebben we na 10 km een prima camping gevonden met zicht op een baai. Prima dus, een klein dorpje Porto Pozzo waar een alimentation, bar en bakker is. Meer hebben we niet nodig. De tent opgezet, snel voor sluitingstijd eten gekocht en een eind in de baai gewandeld, een soort aquajoggen. We probeerden een alternatieve weg terug te nemen over land maar liepen ons alleen maar verder vast. Dus tegen onze principe in, zelfde weg weer terug. Weer terug op de camping kwam er een fietser aangereden. Dit bleek Jeroen America te zijn. Hij had de fietsroute naar Rome gefietst en vond dit zo leuk dat hij een rondje Sardinië er aan vast knoopte. Hij heeft een verhuurbedrijfje van foldtables die hij verhuurt aan grote festivals. Nu is het een slappe tijd en kon hij makkelijk op pad. Leuk om hem te ontmoeten en om ervaringen uit te wisselen.
Tegen de avond werd het wat kouder en gingen wij in de luwte van de tent zitten. Dat het nog harder zou gaan waaien, wisten we toen nog niet. Maar wat ging het tekeer. De wind beukte tegen het buitendoek aan en regelmatig kreeg ik daardoor een klap in mijn gezicht terwijl ik moeite deed om te slapen en de wind niet te horen. Het was goed dat Herre gisteren een hamer bij de receptie had geleend om de haringen in de grond te krijgen. De hele tent ligt bezaaid met blaadjes zowel in de binnen als buitentent. Voor het eerst deze vakantie hadden we geen last van muggen of andere prikkende beesten zodat we met de binnentent open konden slapen. Ons tentje kan dus zowel regen als windkracht 8/9 aan.

Maandag 1 september Porto Pozzo, rustdag
Een maand op pad. Geen wifi in het dorp en we willen wat meer informatie over treinen en boot. Volgens de man van de receptie, hij kon geen informatie vinden, is er vijf kilometer verderop een dorpje waar wifi vrij toegankelijk is. Herre en ik dus naar dat dorpje, dat prachtig bovenop een berg ligt. Zonder bagage lukte het ons net om het dorp fietsend te bereiken. Onderweg veel 'wolzak' verwering gezien. Dit is ook te zien tijdens de buitenlandse Harz reis van school. In het dorp aangekomen was er geen gratis wifi te bekennen. Herre, niet voor één gat te vangen, ging het dorp rond om te kijken wat de mogelijkheden waren. Bij een real estate bureau kreeg hij de wifi code en zo zaten we samen op het stoepje te internetten. Al gauw kwamen we erachter dat er een rechtstreekse trein van Oblia naar de havenstad Cagliari in het zuiden is. Oblia ligt op 55 km afstand. Dus hebben we besloten morgen via kleine wegen naar Oblia te fietsen. We zien dan wel of we de trein morgen kunnen nemen. Anders overmorgen.
De receptionist van de camping reed regelmatig over het kampeerterrein in een golfkarretje om te zien of alles in orde was. Herre en ik denken dat hij het druk heeft gehad in de maand augustus. Nu is de camping bijna leeg en zit hij vooral verlegen om een praatje. 
In de loop van de dag is de wind gaan liggen en genieten we van een prachtige zonsondergang met een flesje witte wijn. Op dat moment komt het golfkarretje aangereden en brengt hij ons een fles rode wijn. Omdat de fles wijn te zwaar is om mee te nemen op de fiets, hebben we deze ook maar leeg gedronken. Hij was heerlijk. Hopelijk hebben we geen spijt van de wijn als we naar Oblia gaan fietsen!