Vrijdag 5 en zaterdag 6 september

Vrijdag 5 september
Vanavond gaat onze boot naar Palermo. Wat te doen de rest van de dag? We gaan op zoek naar de foerageerplek van de flamingo's. Dat gebied moet vlak achter ons hotel liggen. Na het ontbijt en uitchecken, de bagage in het hotel achterlatend, gingen we op pad en binnen een kwartier fietsen zagen we de eerste flamingo's. Super, wat een prachtige beesten. Het natuurpark konden we rond fietsen. Auto's niet toegestaan. Het kan dus ook in Italië. 
We hebben 30 km gefietst en tientallen foto's gemaakt. Ondertussen, hongerig geworden, gingen we op pad voor een stevige lunch. Na een aantal restaurants links te hebben laten liggen zoals een boot waar geen onderhoud aan werd gepleegd en één met uitzicht op een smerige binnenplaats kwamen op een gezellig ogend terras. Hier wilden we wel eten. Toen Herre de menukaart met prijzen en ik die zonder kreeg, hadden we al zoiets van: is dit wel iets voor ons? Het gerecht dat ik wilde, was er niet meer. Let wel er zat één ander stel op het terras. Uiteindelijk iets anders besteld en ...... Echt niet lekker. Daar komt nog eens bij dat de tafels rondom ons leeggeruimd werden, de stoelen naar een depot verplaatst werden, waardoor wij het gevoel kregen dat we haast moesten maken. Ik kon niet anders dan aan mijn vader denken. Als hij moe/slaperig werd op een verjaardag bij ons thuis, trok hij alvast zijn pyjama aan. 'De visite wordt ook moe'. 
In het stadscentrum hebben we nog even uitgebuikt op een bankje in een park. Ik viel acuut in slaap.
Het werd tijd om naar de boot te gaan. 
Auto's werden door drukke verkeersregelende Italianen de juiste richting op gestuurd. Bestelbusjes werden gecontroleerd of er geen mensen meegesmokkeld werden. Maar de grootste grap was de controle van de passagiers zonder vervoermiddel. Hun koffers moesten door de scan en zijzelf ook. Toen wij ook door het bekende poortje moesten lopen en de fiets door de beveiliging door het poortje werd geloosd, gingen het alarm als een idioot te keer. Onze bagage werd verder niet gecontroleerd. 
Op de ferry bleek het enorm druk. We wisten dat er geen hutten meer waren en dat we nummer 8 op de wachtlijst waren. Dat beloofde niet veel goeds. De receptie vertelde dat we vijf minuten in de bar moesten wachten. Daar heb ik meestal geen goede ervaringen mee. Ik poseerde me goed in het zicht van de pursers zodat ze niet om mij heen konden. Soms begonnen ze een praatje en vertelde ik dat we niet konden reserveren omdat we op de fiets waren. Een kwartier later vertelde ik dat we ruim  tweeduizend kilometer hebben gefietst en dat goede nachtrust belangrijk was. Na een uur wachten werd ik beloond. Ik kon een hut kopen. De mensenmassa in gangen, café en op het dek is niets voor mij. Ik moet me kunnen afzonderen. Met tien fietstassen strompelden Herre en ik naar onze hut. Wel een binnenhut maar mij hoor je niet klagen!

Zaterdag 6 september
Heerlijk geslapen. Op de kade in Palermo op Sicilië als eerste een plek gezocht om te ontbijten. Daar zaten twee Nederlanders die vanaf Napels waren gekomen. Zij deden een aantal Italiaanse steden aan en maakten gebruik van Airbnb en waren hier heel enthousiast over. Wij hebben besloten om toch maar per trein en boot naar Vulcano te gaan. We weten niet zeker of de fietsen mee kunnen vanaf Palermo. Het station was eenvoudig te vinden en snel kochten wij kaartjes voor een reis van drie uur. Fietskaartjes kosten standaard 3,50 en de treinreis tien euro per persoon voor een afstand van ruim 200 km. Onderweg regen gehad. Het was wel lastig om het station uit te komen. Italianen zijn heel soepel met het meenemen van fietsen in de trein. Om van het perron af te komen moesten wij twee trappen af. Ik geef het je te doen. En beneden aangekomen keek Herre mij lachend aan want om op het stationsplein te komen moesten we twee trappen omhoog. Ik nam de achtertassen voor mijn rekening en Herre de fietsen.
 In Milazzo aangekomen hebben we eerst boottickets gekocht en hierna gaan eten want we arriveren pas om 19.30 op Vulcano. Als we dan de tent hebben opgezet, hebben we geen energie meer om te koken. We namen een menu van 13 euro en dat was de prijs meer dan waard. Een risotto met zeevruchten waarbij we eerder op zoek moesten naar de risotto dan naar de vis en als hoofdgerecht Calamaris met drie super grote gamba's erbij. Frietjes en salade maakte het geheel compleet.
Opvallend op Sicilië, we worden gezien als bezienswaardigheid. Mensen stoppen met praten als ze ons op de fiets zien. Dat hebben we nog niet eerder gehad.
Om 18.30 vertrokken we met de ferry naar Vulcano. Na twee uur varen kwamen we daar in het pikkedonker aan. En stinken...... Naar rotte eieren. In her donker de camping gezocht, de tent opgezet en zowaar wifi. Het wordt wennen om na drie dagen in een goed bed weer in ons tentje te slapen. We zijn super benieuwd hoe het eiland er morgen uit ziet.