Woensdag 10 en donderdag 11 september

Woensdag 10 september
Vandaag stond vooral in het teken van hoe we morgen verder zouden moeten reizen richting Brindisi. Fietsen is geen optie omdat alleen een autostrada langs de kust loopt. Het is een reis van ongeveer 10 uur als we op het vaste land zijn. We moeten daar eerst nog zien te komen met de ferry die er twee uur over doet. De ferry vertrekt om 7.00 uur en 11.00 uur. Omdat de treinen maar een paar keer per dag vertrekken, om 9.00 uur en om 12.30 zijn we genoodzaakt om de vroege ferry te nemen. Om 9.00 zijn we weliswaar in Milazzo maar het station ligt buiten de stad. Die halen we dus niet. We hebben besloten om rond 17.00 op een station waar we toch moeten overstappen te overnachten in Paola en de volgende dag verder te reizen. Als het allemaal meezit, komen we om 17.53 aan in Brindisi waar we de boot naar Patras kunnen halen die om 19.00 vertrekt. Kortom twee spannende reisdagen.
Omdat we vroeg moeten vertrekken hebben we een kamer op de camping genomen. Een kamer met alleen het hoogst noodzakelijke erin, twee bedden en een wastafel. Meer hadden we ook niet nodig.

Donderdag 11 september
Tja, en dan loopt het toch anders dan we voorspelden. De ferry van vanmorgen was sneller dan de ferry op de heenweg waardoor we misschien wel een trein eerder richting Paola kunnen nemen. Nu blijven wij het vreemd vinden dat mensen die een beroep hebben om informatie te geven, geen Engels spreken. Ook de lokettiste sprak geen woord en dan ook geen woord Engels. We lieten de ingewikkelde vraag over in twee dagen naar Brindisi rijden ook snel varen. Een ticket naar Paola met twee fietsen. De trein die we wilden nemen kon niet. Later begrepen we waarom. Uiteindelijk kregen we toch de tickets voor de trein van 9.37. Ook deze keer het gesleep met tassen en fietsen naar het juiste perron. De trein had 45 minuten vertraging en voor het eerst was er geen coupe voor fietsen. Het was een hoge instap met smalle corridor. Te smal dus voor twee fietsen en te hoog om een fiets in te krijgen. Dan is het altijd precair hoe te reageren. Herre nam de volgende ingang wat ik natuurlijk te laat door had. Na een hoop gesleep van tassen en de ene fiets naast de andere gezet te hebben, waren wij klaar voor het volgende stukje Italië.
In Messina aangekomen werd er heel wat af gerangeerd en belandden we met trein en al uiteindelijk op de boot. Daar konden we uitstappen en op het dek genieten van het uitzicht.
Toen we in Paola aankwamen, hebben we als eerste de tickets voor de trein-en busjes naar Brindisi gekocht. Dat had nogal wat voet in de aarde. Er kunnen geen fietsen mee in de bus en daar hadden we geen rekening gehouden. De Grieken zouden zeggen big problem en dat zeiden de Itliaanse lokettiste en haar collega ook. Ook nu weer nauwelijks Engels. Ze legden nog wel uit dat fietsen geen optie was, te gevaarlijk. Uiteindelijk moeten we het morgen hebben van de bereidwilligheid van de buschauffeur. Hier moet ik al mijn charmes in de strijd gooien.
Daarna naar het hotel dat natuurlijk op grote hoogte lag. Broeierig als het was klommen wij naar bijna 200 meter over een afstand van 3 km. Op sommige stukken een helling van 10%. We waren het bijna verleerd maar werden met de neus op de feiten gedrukt. Klimmen en anders geen hotel. We boekten het hotel voor 40 euro en we hadden weinig verwachtingen. Maar wat een prachtige locatie en wat een mooie kamers. Een aanrader dus.
Na een stevige douche. Wel nodig na ons verblijf op de camping met alleen koud water, zijn we de binnenstad gaan bekijken. Het leek erop dat er geen centrum was maar we hebben genoten van de doorkijkjes, kerken, trapjes, straatjes en wat je al niet meer kan verwachten in een oude binnenstad.