Woensdag 20 augustus

Woensdag 20 augustus
Gisteravond contact gehad met Jan en Hetty die op vakantie zijn in Frankrijk. En o zo gezellig, zij plannen een nachtje langs onze route zodat we morgen gezellig bij hen kunnen eten. Leuke afspraak dus. Nu alleen nog zorgen dat wij op tijd bij de camping zijn.
Vanmorgen vroeg opgestaan en het eerste dat ik zag was een huppelend eekhoorntje. Daar wordt je vanzelf vrolijk van. Helaas was het hek naar de plage van l'Ain afgesloten om 7.00 uur. Ik had me voorgenomen om vanmorgen vroeg de rivier te bekijken.
Voor het eerst deze vakantie hebben we voor vertrek koffie gedronken. De eigenaar heeft dit jaar pas de camping overgenomen en hij is zeer slim bezig. Wifi is vrij toegankelijk en hij heeft een gezellig terrasje met vrolijk gekleurde stoelen en een drankje in de vorm van koffie of wijn. Om 9.45, dus later dan gewoonlijk zijn we vertrokken. We zouden nogal wat klimmetjes te verduren krijgen vandaag met uitersten van 11% stijging. En dat was best heftig!
We hebben een ontzettend leuke vrouw, mevrouw López,  ontmoet die woont op de place de Eglise 1 in Artas. Wij hebben met haar gesproken over de route, over een omafiets die zij zo graag wilt hebben, over haar drie zonen. Over haar man die negen jaar geleden binnen 2 dagen is overleden aan zijn hart.
Zij vertelde nog dat López met een z was want met een s zou het een Portugese naam zijn. Zij woonde sinds 1946 in dit dorp en was dus getrouwd met een Spanjaard. Zij vertelde nog dat veel fietsers een rondje rond de kerk reden.
We hebben eigenlijk de hele dag langs Lyon gereden en heel opvallend was dat een groot gebied rondom Lyon vol stond met mooie appartementen en prachtige nieuwe huizen. Herre en ik konden niet anders concluderen dat de bewoners, nu niet zichtbaar op deze woensdag, werkzaam zijn ergens in Lyon. Des te opvallender omdat we een paar dagen geleden in de Volkskrant lazen dat er veel mensen vanuit het noorden van Frankrijk richting het zuiden migreren vanwege werkgelegenheid en natuurlijk het klimaat.
Het voordeel van een lange klim is iedere keer weer het geweldige uitzicht als beloning. Het gevoel is vaak mooier dan het plaatje!
Dit hebben we een aantal keren ervaren. Één minpuntje vandaag. Herre was zo in trance met fietsen dat zijn vrouw uit het zicht verdween zonder dat hij dit merkte. Deze keer stond zijn mobiel aan en had ik de mijne bij me dus het probleem was snel opgelost. Uiteindelijk op een camping municipal aangekomen waar het enige pluspunt was dat ze wifi hadden. De camping ligt langs een drukke weg en we staan als haringen in een ton zeer dicht op elkaar. En weer geen fatsoenlijke winkel. We hebben ravioli uit blik gegeten. Dit is nog erger dan een Mac bij MacDonalds. Gelukkig hadden we een fles rosé om het weg te spoelen.