Woensdag 27 augustus

Woensdag 27 augustus, 77 km, 8 km ten noorden van Aleria

Ik sprak gisteren over de douchekop in de dure hut. Ik ben terug gegaan naar de receptie en in mijn beste Frans uitgelegd wat het probleem was. Er zou aan gewerkt worden. Nu heb ik niet zo'n hoge pet op van service in zuidelijke landen maar binnen 5 minuten stond een Corsicaan met een enorm gebit voor onze cabine met een nieuwe douchekop. Hij trok zijn schoenen uit bij het betreden van onze hut. Dat had hij beter niet kunnen doen want er zaten enorme knollen van gaten in zijn sokken. Het euvel was zo gepiept en we gaven hem een fooitje. Wij gebruiken wel vaker veerboten, vooral in Griekenland en wij moeten altijd zo vreselijk lachen dat bij binnenkomst bij de receptie een enorme rij met 'stewards' staat om je naar je hut te begeleiden. Op deze boot stond er geen één. We moesten de fooi die we in gedachten hadden toch aan iemand kwijt.
De hut was heerlijk ruim met een groot raam erin. Sowieso heb ik altijd liever een buitenhut zodat je weet dat als de boot vaart mindert, je weet en ziet dat de eindbestemming is genaderd.
Aankomst op Corsica, Herre al vroeg naar buiten, en ik optimaal genietend van het tweepersoons bed. De aankomst was om 7.00 uur en om 7.30 stonden we met onze stalen rossen op het eiland. Eerst maar een petit dejeuner op één van de vele terrassen. Het is al warm en we genieten van de warme broodjes. 
Om Bastia uit te fietsen was nog een hele klus. Op een gegeven moment stonden we op een punt waar een zeer steile helling was. Dit kan niet goed zijn dachten we. We begonnen weer bij het beginpunt vlakbij de haven en uiteindelijk kwamen we met de hulp van onze mio cyclo (een fiets TomTom), bij hetzelfde punt uit. Fietsen is uitgesloten en al lopend in de warme ochtendzon ploeteren wij omhoog. Het is een gekkenhuis met het verkeer en we zijn dan ook blij als we na een kilometer of acht de hoofdweg kunnen verlaten en een mooie weg met fietspad kunnen opgaan. Helaas hield na 15 km deze weg op en moesten we langs de RN gaan rijden. We konden nog de beslissing nemen om met een treintje naar een plaatsje in de bergen te rijden maar die illusie werd snel de grond in geboord toen we bij het stationnetje zagen dat fietsen niet mee de trein in mochten. De beslissing werd dus voor ons genomen. We moeten de hele weg langs de RN gaan rijden. Omdat het zo warm is hebben we onze hoofden en zonnehoedje/petje nat gemaakt zodat we afkoeling krijgen.
Met de blik op oneindig hebben we 70 km gefietst en zijn we aanbeland bij een camping a la ferme. Deze camping had ik al maanden geleden gevonden in NL maar wist niet meer waarom ik deze had aangekruist. De ferme bleek dus een wijnboer te zijn. Bij de receptie, die wat verlaten oogde, rustte we uit en verbaasden ons over de te rustige sfeer. Het zal toch weer geen verlaten camping zijn? Het sanitair zag er verzorgd uit dus kamperen konden we hier wel. Wat opviel was dat we overal water van het dak hoorde stromen. Een half uur later toen de wijnboer op zijn tractor aan kwam rijden, vertelde hij dat hij het water gebruikte om zijn gebouw vol met wijn te koelen. Grappig dat wij ditzelfde deden met onze hoofden.
We kregen een wijntje aangeboden en hebben ons geïnstalleerd in de olijfgaard waar we een tafel, stoelen en een heuse barbecue tot onze beschikking hadden. Onze favoriete maaltijd deze vakantie is diepvries paella. Het  is lekker is én je kunt er zo lekker het wijntje mee koelen zodat bij aankomst op de camping de witte wijn gekoeld en wel klaar is voor gebruik.